Op de groei naar Het Huis van De Vreemde Eend

​Even smurf spelen?
Het blijft spannend bij De Vreemde Eend. De verdiepingen boven de winkel trappelen nog om afgewerkt te worden. Straks wordt de winkel De Vreemde Eend een volledig huis voor jullie ingericht.
Er waren nog een deel verfpotten over van de afgelopen schilderwerken en die gebruiken we. Dus kleurde deze zomer mijn vingers, haren en kleren alle tinten blauw en groen tot goud en zilver toe.  

Zelfs voor het eerst in mijn leven de vloer verven, met epoxy, daar draai ik mijn hand niet voor om. Al was het een eerste uitdaging om de potten open krijgen. Intussen weet ik ook waarom er netjes gevraagd werd om handschoenen te dragen. Schrobben, schuren en afpellen met een mesje wil niet echt helpen om de vloerverf van mijn vingers te krijgen. Schoonmoeder probeerde alle wondermiddelen uit, zonder een vierkante cm succes.  De plezantste thuis vroeg zich zelfs af of er nog verf in de pot zat.
​Het blauwgroen voor de vloer smurft zeker perfect voor de snoezelkamer die nu bijna af is, maar op mijn handen heeft het een smurfig effectje. No worries, het gaat dus ook niet af als ik geschenken inpak en het is niet besmettelijk.
Ik smurf best alle restjes verf veilig op en roep een hulplijn in, voor er nog ergere rampen gebeuren.

​Met die blauwgevlekte handen mocht de filmploeg ontvangen in de winkel, voor Design in shop. Ik wou altijd al ‘the making of’ van een film meemaken en nu mocht ik er bovendien zelf de hoofdrol spelen samen met de designer.
Die vrijdag kwamen ze met statieven, camera en een boel lenzen binnen. Spannend om voor het eerst een microfoon onder de kleren gespeld te krijgen. De ploeg vond ons super relaxed, er zijn spannender dingen om mee te maken in het leven dan dat.
Het verkennend gesprek volgde naadloos op de echte opname. Daarna hadden ze veel, heel veel beelden nodig in de winkel, terwijl ik rustig deed alsof ik naarstig in de weer was. Antoine en ik liepen intussen vrolijk te babbelen over de vakantie, de plannen, de kinderen,, de draagkracht van de gemaakte displays. We moesten het alleen doen lijken alsof we het over de gemaakte designstukken hadden. En ik moest daarbovenop mijn best doen om het blauw op mijn handen uit beeld te houden.
Alle respect hoor, 90 min werk en opname voor 90 sec effectief beeld.
En vandaag kwam ook nog eens Bas Bogaerts vrolijk binnengewandeld voor een foto. Deze beroemde beeldkunstenaar is ook superleuk om te ontmoeten.
Alle reden om vrolijk te zijn.